راهنمای علمی بومی در پیشگیری و درمان پای دیابتی
در سال های اخیر دیابت یکی از بیماری های شایع غیرواگیر است که که اکثریت جوامع را380 میلیون نفر به این بیماری ، درگیر کرده است. تخمین زده می شود که تا سال 2025 مبتلا شوند. طبیعت مزمن دیابت و درمان های نوین این بیماری که باعث افزایش طول عمر بیماران مبتلا به دیابت می شود، احتمال ابتلا به عوارض مزمن نظیر زخم پای دیابتی را در طول حیات بیماران افزایش م یدهد. براساس مطالعات انجام شده بار ناشی از این بیماری 15 درصد بیماران دیابتی دچار زخم پای دیابتی می شوند. هر چند که - نیز بالاست و 25 که در بیش از 85 درصد موارد می توان با ارائه مراقبت های به هنگام و مناسب از قطع عضو ناشی از پای دیابتی پیشگیری کرد. بر اساس اولین گزارش برنامه ملی پیشگیری و کنترل 6 درصد برآورد / دیابت در ایران، شیوع عارضه پای دیابتی در بین بیماران مبتلا به دیابت 2 شده است. شواهد، حاکی از تأثیر این بیماری و عوارض آن بر زندگی افراد بیمار، سیستم بهداشتی- درمانی و جامعه است.
زخم پای دیابتی شایع ترین علت بستری شدن بیماران مبتلا به دیابت در مراکز درمان ی است. از طرفی بدون ارائه مراقبت های لازم، زخم های دیابتی منجر به عفونت، گانگرن، آمپوتاسیون و حتی مرگ بیماران خواهد شد. این در حالی است که درمان و مراقبت از پای دیابتی بسیار پرهزینه بوده و قطع اندام تحتانی با بستری طولانی مدت، بازتوانی و مراقبت در منزل و حمای تهای اجتماعی همراه است.